Ég veit ekki með óþrjótandi bróðurinn, ég held að hann hafi orðið þreyttur) Systur eru vissulega allar á jákvæðum nótum. Það var vel úthugsað hvernig þau náðu í móður sína og bróðir faldi sig. En svo þegar þau héldu áfram og mamman, eða hver sem hún er, ég veit ekki, sat við hliðina á þeim, þá skildi ég ekki af hverju þau gerðu það. Það var gaman að fylgjast með, sérstaklega systurnar, bróðirinn var hálf passívur í klippunni, hann var nánast aldrei sýndur.
Fín systir, ég myndi ekki nenna svona blástur líka. Hann kom um allt andlit hennar. Ég hefði líka fengið fullnægingu af svona ljósku. Almennt séð var sifjaspell kvikmyndagerðarmanna gott.